Veldoven

Veldoven

 

Waar eens de oven stenen bakte

van kleirijk land naast de rivier

trompet nu een zwarte zwaan

pikken houtduiven voldaan

zwarte bessen van een vlier

 

gegraven gaten werden meren

waarin vissen lustig paaien

en aan de oever wilgen pronken

die in spiegelbeeld verzonken

statig naar het water zwaaien

 

hoe schoon is deze weidevlakte

- als uiterwaard gerenommeerd –

nu bloemen er zo welig bloeien

paarden draven, koeien loeien

een reiger langs de meidoorn scheert

 

maar wat het meest blijft imponeren

zijn ovenresten die geleden

pijnen, bloed en tranen dragen

van hen die zwoegend zonder klagen

een fundering legden voor het heden

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.