Veldoven
Waar eens de oven stenen bakte
van kleirijk land naast de rivier
trompet nu een zwarte zwaan
pikken houtduiven voldaan
zwarte bessen van een vlier
gegraven gaten werden meren
waarin vissen lustig paaien
en aan de oever wilgen pronken
die in spiegelbeeld verzonken
statig naar het water zwaaien
hoe schoon is deze weidevlakte
- als uiterwaard gerenommeerd –
nu bloemen er zo welig bloeien
paarden draven, koeien loeien
een reiger langs de meidoorn scheert
maar wat het meest blijft imponeren
zijn ovenresten die geleden
pijnen, bloed en tranen dragen
van hen die zwoegend zonder klagen
een fundering legden voor het heden
Reactie plaatsen
Reacties