Struinen door uiterwaarden en langs rivieren is mijn gevoel van vrijheid. Tijdens deze wandelingen zoek ik graag stenen langs de Waal en de Neder-Rijn. De rivierstenen vertellen zwijgende verhalen, door hun vorm en kleur samengekomen in een emotiebeeld. Voor mij is het de eenvoud die aanspreekt. Ik bewerk de stenen niet, maar gebruik ze zoals ze zijn. Door de natuur zorgvuldig geslepen beelden.
Als achtergrond worden er meestal oude leien gebruikt. Leien die zo'n honderd jaren oud zijn. Afkomstig van kerkdaken, zoals die van het Heelsums kerkje. Ook worden de leien gebruikt om gedichten op te laseren. Deze kunnen worden gebruikt voor diverse doeleinden. Denk b.v. aan een leigedicht voor op een graf.
VEERTJE
Er danste een donzen veertje
door een vleugje wind geblazen
het daalde zachtjes lief en teer
op geopende handen neer
en liet ons staren in verbazen
zorgzaam omvatten we dit wonder
drukte het innig tegen ons aan
om er voor altijd van te houden
maar toen vingers zich ontvouwden
zuchtte het stil bij ons vandaan
het zweefde naar de horizon
verdween achter gebroken zicht
wij blijven verdrietig staan
wetend dat in elke traan
het diepst van onze liefde ligt
IN DE MAAK!!
DE KIEZELLEI EN HET GEDICHT HIERNAAST WORDEN NOG IN EEN HOUTEN LIJST GEVAT
ZODAT HET EEN TWEELUIK WORDT.
DEMENTIEKLOK
Het gedicht Leeftijd gaat over dementie
de klok laat zijn wijzers van licht naar donker lopen,
de lei is losjes gevat in hout.
Dementie; een ziekte die gekenmerkt wordt door langzaamaan vergeten. Laag na laag. Tik na tik verdwijnt de tijd en wordt er afstand van genomen.