Zoals je daar stilletjes ligt
lijkt je adem broos te breken
onder een verzwaarde deken
die als leven op je drukt
Je bent kind onder je rimpels
vredig nu de slaap ontspant
en strelend traag glijdt nog
een traan weg van je wang
Het is goed zo... ga maar
laat je adem maar verdwalen
in wat het oude licht belooft
ik zit naast je
hou je hand vast
…
buig mijn hoofd
Reactie plaatsen
Reacties