Dat jouw hand in mijn hand lag,alsof je
daarmee voelen kon waarheen de dood
me bracht. Dat ik je naast me wist terwijl
het onbekende trok, gaf me kracht om
los te laten.
Dat afwezig zijn van leven, met als hoogste
eer aan liefde in 't missen weergegeven. Toen
de nacht me noemde en mijn naam als ster
verscheen. Jij naar boven reikte. Dàt maakt me
oneindig.
Reactie plaatsen
Reacties